کاراته

(تِ)

فارسی

ریشه‌شناسی

• فرانسوی

اسم

1. فن ضربه زدن ؛ نوعی از ورزش‌های رزمی - دفاعی.

منابع

• فرهنگ لغت معین

1. کاراته به معنی دست خالی می باشد

برگردان‌ها

انگلیسی

karate