کتک

فارسی

(کُ تَ)

اسم

1. عصا و چوبدستی.

مصدر متعدی

1. زدن، ضربه زدن. ؛ ~خور سفتی بودن از کتک خوردن پروا نداشتن.

منابع

• فرهنگ لغت معین

برگردان‌ها

انگلیسی

smacking

• smacker
• whipping boy
• thrash
• smack
• scutch
• mug
• fustigate
• drub
• clobber
• bludgeon
• beater
• beat
• whack
• larrup
• thwack
• paddle
• dogfight
• scaramouche
• scaramouch