کلاه‌سیاه

فارسی

ریشه‌شناسی

• فارسی

آوایش

• /کلاهِ/سیاه/

اسم مرکب

کلاه‌سیاه

1. کیفیت این کلاه سیاه در شاهنامه معلوم نیست، در زمان جاماسپ یاد می‌شود.

   سواری همی بینم از دیده گاه/ کلاهی به سر بر نهاده سیاه «فردوسی»

2. حوزه: [رایانه و فنّاوری اطلاعات]: رخنه‌گری که صرفاً انگیزۀ خرابکاری دارد و عملیات مجرمانه‌ای مانند ورود غیرقانونی به شبکه انجام می‌دهد.

---

ترجمه
انگلیسی: black hat

منابع

• شاهنامه

«کلاه‌سیاه» هم‌ارزِ «black hat»؛ منبع: گروه واژه‌گزینی و زیر نظر غلامعلی حدادعادل، دفتر ششم، فرهنگ واژه‌های مصوب فرهنگستان، تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی، شابک ‎۹۷۸-۹۶۴-۷۵۳۱-۸۵-۶