کنیزک

فارسی

ریشه لغت

• شاهنامه

آوایش

• /کَنیزَک/

اسم مصغر

کنیزک

1. منسوب به کنیز؛ دخترک. پرستار زن کم سن و سال. همسر ایرج در شاهنامه.

   که ایرج برو‌ مِهر بسیار داشت/ قضا را کنیزک ازو بار داشت «فردوسی»

2. دخترک یا زنکی که بَرده باشد.

منابع

• فرهنگ لغت معین/ شاهنامه