کردی

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /کَردی/

قید

کَردی

1. (گفتگو): انجام دادی، عمل کردی؛ هنگامی صرف می‌شود که مخاطب حاضر و مجسم باشد.

صفت نسبی

کُردی

1. مربوط به کُرد. زبان کردی. قوم کُرد.

ریشه‌شناسی۲

1. کِرْدِی: در زبان کردی و گویش گنابادی یعنی کار، فعالیت، اقدام، عمل، حرکت، جنبش، واکنش؛
2. کِرْدِی خُ: در کُردی و گویش گنابادی یعنی کار خود، اقدام خود، واکنش خود.

––––

برگردان‌ها

ترجمه
انگلیسی: kurdishkurdi kurdistan

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن