کِو

فارسی

گونه‌های دیگر نوشتاری

• کو، کی، کوی

ریشه لغت

• نیاهندوایرانی

آوایش

• /کِو/

اسم

کِو

1. این اصطلاح را باید بر وزن کولی، کوکب و امثال آن تلفظ نمود؛ و به معنی دوره، دوران، نوبت بوده که حاکی از دوران پادشاهی یا صدارت و آقایی کسی یا کسانی مانند کوی ویشتاسپ است.