کیان

فارسی

ریشه شناسی

• شاهنامه

آوایش

• /کِی/آن/

اسم خاص

کیان

1. جمعِ کی، نسل سلسله پادشاهان ایران باستان بویژه در شاهنامه.

   ز تخم کیان بی‌گمان کس نبود .... که هرگز پیاده نبرد آزمود. «فردوسی»

ریشه شناسی۲

• /کُی/آن/

اسم

1. خیمه گِردی که به یک ستون برپا باشد.

---

برگردان‌ها

ترجمه
انگلیسی: Qian Kiyan Kian

منابع

• فرهنگ لغت معین