گرگین

فارسی

ریشه‌شناسی

• پهلوی

آوایش

• [گ]

صفت مرکب

1. کسی که بیماری گَر دارد.

منابع

• فرهنگ لغت معین

ریشه‌شناسی ۲

• پهلوی

آوایش

• [گُ]
• هجاوندی :گُر/گین

اسم خاص

گرگین

1. ~ مشهور به گرگین‌میلاد یا فرزند میلاد از جنگجویان ایرانی در شاهنامه که در جنگ دوازده‌رخ حریف اندریمان بود و پیروز شد.

   به پیش اندرون توس و گودرز و گیو ..... چو رّهام و شاپور و گرگین نیو

واژه‌های مشتق‌شده

• گرگین‌میلاد

منابع

• شاهنامه. ISBN 964-5566-35-5