گزر

اسطوره‌ای با گُرز

فارسی

ریشه لغت

• شاهنامه

آوایش

• /گُرز/

اسم

گُرز

1. (قدیمی): از ابزارهای جنگی قدیم، دارای دسته‌های بلند و سرگِرد که برای ضربه زدن بکار می‌رفت.

   همه نامداران جوشن وران/ برفتند با گُرزهای گران «فردوسی»

2. مخفف گزیر، چاره.

اسم

گَرزَ

1. زردک، هویج.

---

برگردان‌ها

ترجمه‌ها

• آلمانی: -----
• اسپانیایی: -----
• انگلیسی: carrot
• ایتالیایی: -----
• پرتغالی: -----
• روسی: -----
• فرانسوی: -----

منابع

• فرهنگ لغت معین/ فرهنگ بزرگ سخن/ شاهنامه