گنوسی

(گِ نُ)

فارسی

ریشه‌شناسی

یونانی و فارسی

اسم

فلسفه و آیینی که پیروان آن مدعی بودند که معرفت عالی به طبیعت و صفات الهی دارند. این طریقه شامل فلسفة نوافلاطونی و معتقدات شرقی از جمله آیین یهود
گنوسی یا سی کوه واژه ای اصیل و ایرانی و همچنین دارای قدمتی طولانیست.
گنوسی در تعاریف کهن دینی با محوریت یکتا پرستی و ریشه در آیین ایرانیانی که پیرو دین زرتشت بودند دارد.

استعاره

حکمت مذکور پیش از میلاد و بعد از آن رواج داشته و پس از ظهور مسیحیت بدان دین مربوط شد ولی هم آباء کنیسه و هم روحانیون یهود آن را ارتداد شمردند. حکمت گنوسی بعد از قرن ۱۱ تا قرن ۱۵ م. بار دیگر متداول و فلسفة فرقه‌های اشتراکی شد. در بحث از طریقة گنوسی، ما با طرحی معین از افکار سر و کار نداریم بلکه با نهضتی چند جانبه که مرتباً در تغییر است مواجه هستیم.

منابع

فرهنگ لغت معین

گنو نام کوهی در استان هرمزگان و واژه سی معادل عدد سی میباشد و در مجموع گنوسی بعنوان سی کوه معروف میباشد