گو

فارسی

ریشه شناسی

• پهلوی

آوایش

• [گو]، [گَو]

اسم

گو

1. (گَ):هر چیز گرد و گلوله مانند.
2. (گُ): گوی که آن را با چوگان بزنند.
3. (گُ): زمین آماده شخم زدن.
4. (گَ، گُ): زمین پست، مغاک، گودال.
5. گُو :(gow) در گویش گنابادی یعنی گاو ، انگار ، اینطور که از اتفاقات و شواهد برمیآمد
6. گودال
7. مدفوع

صفت

1. دلیر، پهلوان.

   همانا گه آمد گو پیلتن ..... دمان و ز زابل یکی انجمن

منابع

• فرهنگ لغت معین

---