یک طرفه

(~. طَ رَ ف)

فارسی

ریشه‌شناسی

• عربی

صفت مرکب

1. از یک جهت، که فقط رعایت یک طرف شده باشد بدون رعایت طرف دیگر.
2. خیابانی که فقط از یک سوی آن می‌توان رفت.

منابع

• فرهنگ لغت معین