Bible

انگلیسی

ریشه‌شناسیِ ۱

برگرفته از bible در انگلیسیِ میانه، از biblia در لاتینِ قرون‌وسطایی (یعنی «کتاب») (حاصلِ برداشتِ نادرست از واژهٔ کهن‌ترِ خنثای جمعِ لاتینیِ biblia («کتاب‌ها»)، از βιβλία در یونانیِ باستان (biblía، «کتاب‌ها»)، جمعِ βιβλίον (biblíon، «کتابچه»)، در اصل تصغیری از واژهٔ βίβλος (bíblos، «کتاب»)، از βύβλος (búblos، «پاپیروس») (از نامِ شهرِ فنیقیِ باستانِ ‌Byblos که این نوشت‌افزار را صادر می‌کرده‌است).

در انگلیسیِ باستان واژهٔ biblioþēce (برگرفته از βιβλιοθήκη) و همچنین ġewritu (از همان جا که writs در انگلیسی آمده) برای «کراسه‌ها، متن‌های مقدّس، the Scriptures» به کار می‌رفته‌است.

آوایش

• آیپا: /ˈbaɪbəl/
• هم‌قافیه: -aɪbəl

اسمِ خاص

کتابِ مقدّس، عَهدِین، بایبل، (در زبانِ عامیانهٔ فارسی‌زبانان) تورات و انجیل

1. متنِ اصلیِ دینی در مسیحیت.
2. کتابِ مقدّسِ یهودی که تا حدّ زیادی در کتابِ مقدّسِ مسیحی گنجانده شده‌است.
3. هر کتابِ هم‌ارز در دینی دیگر.

هم‌معناها

• (متنِ دینیِ مسیحی): Christian Bible ،Holy Bible ،Good Book ،Book
• (متنِ دینیِ یهودی)
• (دیگر متن‌های دینی)