فارسی ویرایش

فارسی ویرایش

ریشه لغت ویرایش

  • فارسی

آوایش ویرایش

  • /آب/خُور/

  اسم مرکب ویرایش

آب خور

  1. (قدیم): سرچشمه و محلی که از آن جا آب برگیرند و بنوشند، آبشخور.
  2. (کشاورزی): میزان قابلیت زمین برای جذب آب.


  کنایه ویرایش

  1. قسمت، نصیب.
  2. موی اضافی سبیل.

برگردان‌ها ویرایش

منابع ویرایش

  • فرهنگ لغت معین
  • فرهنگ بزرگ سخن