آب‌سنگ

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آب/سَنگ/

اسم مرکب

آب‌سنگ

1. ظرف سنگی برای نگهداری آب.
2. (علوم زمینی): رشته‌ای از سنگ‌ها یا پشته‌های ماسه‌ای که موازی سطح دریا و معمولا در زیر آن قرار دارد.
3. حوزه: [اقیانوس‌شناسی، جغرافیا، زمین‌شناسی]: نوار یا باریکه‌ای از صخره یا ماسه یا مرجان یا سازه‌های دست‌ساز در نزدیکی سطح آب یا برآمده از آن.

---

برگردان ها

ترجمه
انگلیسی: reef

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن

«آبسنگ» هم‌ارزِ «reef»؛ منبع: گروه واژه‌گزینی و زیر نظر غلامعلی حدادعادل، دفتر هشتم، فرهنگ واژه‌های مصوب فرهنگستان، تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی، شابک ‎۹۷۸-۶۰۰-۶۱۴۳-۰۸-۸