آب‌گیری

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آب/گِیری/

اسم مرکب

آب‌گیری

1. عمل آب گرفتن یا بیرون کشیدن عصاره میوه‌ها.
2. پُر کردن مخزن، تانکر، آب‌انبار، و مانند آنها از آب.

صفت

1. مناسب برای گرفتن آب از آن.

حاصل مصدر

1. (شیمی): گرفتن آب مواد به کمک گرما یا به روش‌های دیگر.
2. (مواد): تاب کاری.
3. حوزه: [حمل‏ونقل دریایی]: پذیرش آب به داخل انبار یا یکی از اتاقک‌ها برای اطفای حریق یا پذیرش آب در انبارهای ترازه‌گیری برای بالا بردن پایداری شناور.

---

برگردان‌ها

ترجمه
انگلیسی: intake

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن

«آب‌گیری» هم‌ارزِ «flooding 2»؛ منبع: گروه واژه‌گزینی و زیر نظر غلامعلی حدادعادل، دفتر دوازدهم، فرهنگ واژه‌های مصوب فرهنگستان، تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی، شابک ‎۸-۶۶-۶۱۴۳-۶۰۰-۹۷۸