آب‌آوردن

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آب/آوردَن/

مصدر فعل لازم

آب‌آوردن (پزشکی)‎

1. مبتلا شدن چشم به بیماری آب‌مروارید یا آبِ‌سیاه.
2. جمع شدن مایع در بعضی از جاهای بدن مثل زانو، شکن، و مانند آنها به سبب بیماری.
3. نوعی بیماری چشم که بر اثر پیری یا بیماری آب از چشم روان می‌گردد.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/:فرهنگ لغت معین