آب‌قند

فارسی

ریشه لغت

• ایرانی

آوایش

• /آبِ/قَند/

اسم مرکب

آب‌قند

1. شربت قند. آبی که قند در آن حل می‌کنند و می‌نوشند.
2. قسمی خربزه کاشان که بسیار شیرین و لطیف است.

منابع

• فرهنگ لغت معین
• فرهنگ بزرگ‌ سخن