آتشخوار

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آتَش/خوار/

صفت

آتش‌خوار

1. خورنده آتش بدون آسیب دیدن از آن، یا آنچه آتش در دهان دارد، مانند جانوران افسانه‌ای.
2. (مواد): آنچه در برابر آتش مقاوم باشد و نسوزد یا ذوب نشود؛ آتش‌خور. شترمرغ. کنایه از: آدم.
3. حوزه: [حمل‏ونقل دریایی]: نوعی قایق، دارای تجهیزات آتش‏نشانی.

---

برگردان‌ها

ترجمه‌ها

• انگلیسی: fireclay

منابع

• فرهنگ لغت معین
• فرهنگ بزرگ سخن

«آتش‌خوار» هم‌ارزِ «fire boat»؛ منبع: گروه واژه‌گزینی و زیر نظر حسن حبیبی، دفتر دوم، فرهنگ واژه‌های مصوب فرهنگستان، تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی، شابک ‎۹۶۴-۷۵۳۱-۳۷-۰