آتل

فارسی

گونه‌های دیگر نوشتاری

اَتل

ریشه لغت

• فرانسوی

آوایش

• /آتِل/

اسم

آتل

1. (پزشکی): قطعه محکمی برای بی‌حرکت ساختن قسمتی از بدن که در مواردی مانند شکستگی، دررفتگی، و آسیب‌های دیگر، دور عضو می‌بندند.
2. ابزاری برای ثابت نگه داشتن اندام شکسته بدن.

---

برگردان‌ها

ترجمه
انگلیسی: brace

منابع

• فرهنگ لغت معین
• فرهنگ بزرگ سخن

زبان دیگر

ریشه لغت

• زبان معیار باستان

آوایش

• /آت/ائل/

اسم مرکب

آتل

1. در زبان بهاری به معنی پریدن، بویژه پریدن با اسب از موانع است.

   صرف‌نظر از ریشه فرانسوی آتل، این کلمه در زبان معیار باستان دو مفهوم دارد. در گفتگو به معنی پریدن، یا بپر است، اما جنبه باستانی آن‌ از دو کلمه آت - ائل شکل گرفته و معنی ایل اسب‌داران یا اسب‌سواران است. معنی دقیق آن در ریشه فرانسوی محفوظ مانده و ظاهرآً این قبیله مدام در معرض شکستگی و دررفتگی اعضا مواجه بودند که باید شکسته بندی یا آتل‌بندی می‌شدند.

منابع

• فرهنگ شمس