آجیدن

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آجیدَن/

مصدر فعل متعدی

آجیدن

1. بن مضارع آجین: فرو بردن سوزن، نشتر، و مانند آنها در چیزی. آژدن.
2. سوزن زدن، بخیه زدن ؛ فرو بردن سوزن، درفش، نیشتر و مانند آن در چیزی.
3. آجدار و دندانه‌دار کردن چیزی، آجیده دوزی کردن.

منابع

• فرهنگ لغت معین
• فرهنگ بزرگ سخن