آزاری

فارسی

ریشه‌ لغت

• فارسی

آوایش

• /آزارِی/

صفت نسبی

آزاری

1. منسوب به آزار؛ آذاری.

   ابر آزاری چمن‌ها را پُر از احورا کند/ ... «منوچهری»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن