آسا

فارسی

ریشه‌ لغت

• فارسی

آوایش

• /آسا/

اسم

آسا

1. (قدیمی): شکل و شمایل. خمیازه، دهان‌دره. زیب، زینت. وقار، تمکین.
2. پسوند و جزء پسین بعضی کلمه‌های مرکب است که شباهت را می‌رساند مانند: رعدآسا. برق‌آسا.

فعل

1. بن مضارع آسودن.

کهن واژه

1. طرز، روش. آس.
2. (لری): نام چوبی که در باور لرها مقدس است.

---

منابع

• فرهنگ لغت معین/ فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ شمس

زبان دیگر

ریشه‌ لغت

• بهاری

آوایش

• /آس/آ/

اسم

آسا

1. مترادف آویزان‌کن، بیاویز، آویخته‌کن در زبان فارسی که شاید قید محسوب شود.

   رَخدِ یودِین آسا!

   لباس را شستی آویزان کن‌حا!