آسمان‌غرنبه

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آسمان/غُرُنبِه/

اسم مرکب

آسمان‌غرنبه

1. (عامیانه): آسمان غرش. رعد، تندر.

   یک روز آخر پائیز ... یک مرتبه آسمان غرنبه شد. «صادق هدایت

2. گویش محلی خیرآبادی‌های چهارمحال بختیاری تندر، رعد.

مترادف‌ها

• آسمان‌غره، آسمان‌قرمبه، آسمان‌غرغره

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین