آسیب‌پذیری

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آسیب/پَذیری/

حاصل مصدر

آسیب‌پریری

1. آسیب‌پذیر بودن.
2. حوزه: [رایانه و فنّاوری اطلاعات، رمزشناسی، مهندسی مخابرات]: ضعف در طراحی و راه‏اندازی و عملکرد مدیریت یک سامانه که باعث نقض خطِ‌مشی امنیتی آن سامانه شود.

---

برگردان‌ها

ترجمه‌ها

• انگلیسی: vulnerability

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن

«آسیب‏پذیری» هم‌ارزِ «vulnerability»؛ منبع: گروه واژه‌گزینی و زیر نظر حسن حبیبی، دفتر پنجم، فرهنگ واژه‌های مصوب فرهنگستان، تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی، شابک ‎۹۷۸-۹۶۴-۷۵۳۱-۷۶-۴