آشمال

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آش/مال/

صفت مرکب

آشمال

1. (مجاز) چاپلوس، متملق. قرمساق.
2. مالنده آش، آهار بر پارچه و لباس.

منابع

• فرهنگ لغت معین/ فرهنگ بزرگ سخن