آشوبیدن

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

/آشوبیدَن/

اسم مرکب

آشوبیدن

1. آشفتن، آشفته کردن. آشفته و متغیر. خشمگین شدن. فتنه بر پا کردن.

واژه‌های مشتق شده

• آشوب، آشوبنده، آشوباندن، آشوب طلب، آشوب گر، آشوب گرا، آشوب گستر، آشوب شدن، آشوب کردن

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین