آشکوب

فارسی

ریشه لغت

• پهلوی

آوایش

• /آش/کوب/

اسم

آشکوب

1. هر طبقه از ساختمان. آشکوبه.

   بیشتر عمارت پنج آشکوب و شش آشکوب باشد. «ناصرخسرو»

2. رگه‌های چینه؛ هر رده از دیوار گِلی.
3. هر یک از طبقات نُه گانه آسمان ؛ سپهر. فلک. سقف، آسمانه.
4. هر طبقه از زمین. آشکوب لایه‌های رسوبی.

منابع

• فرهنگ لغت معین/ فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ شمس