آصال

فارسی

گونه‌های دیگر نوشتاری

• آسال، آصار

ریشه لغت

• عربی

آوایش

/آصال/

اسم

آصال

1. (قدیم): شبانگاه، شبانگاهان، نزدیک غروب. جمعِ اصیل.

   از گردش سپهر بی‌شفقت راتبه غدوّ و آصال دارد. «ادیب عبدالله»

کهن واژه

1. آصال ممکن است به زبان معیار باستان به دو بخش آ - صال قابل تجزیه باشد؛ و صال به معنی ساختن، احداث کردن خانه، ساختمان و مانند آنها بوده است.

منابع

• فرهنگ لغت معین/ فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ شمس