آغالان

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آغال/آن/

اسم مرکب

آغالان

1. (قدیم): بن مضارعِ آغالاندن، آغالانیدن.

   آغالان ممکن است در زبان معیار باستان به دو بخش آغال - آن قابل تجزیه باشد؛ و پسوند «آن» آغال را آغالان یا آغال‌ها مبدل می‌نماید.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ شمس