آغشته‌کردن

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آغِشته/کردَن/

اسم مرکب

آغشته‌کردن

1. صفت مفعولی از آغشتن؛ آلوده شده، مخلوط شده با چیزی.

   با سه انگشت لاغر و‌ سفیدش ... آن را گرفت به پودر آغشته کرد. «کوشان»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن