آلا‌بولا

فارسی

ریشه لغت

• بهاری

آوایش

• /آلهَ/بولَع/

اسم مرکب

آلابولا

1. مترادف آلاپلنگی در زبان فارسی؛ زمانی صرف می‌شود که بخواهند از پارچه یا پوست جانور ابلقی و خالدار و مانند آنها سخن برانند.

   بالَم چؤخ آلهَ بولهَ دِ!

   این خیلی آلاپلنگی هستش!

2. آلابولا در گویش گنابادی مترادف آلِ‌بولَ می‌باشد و به معنی درهم برهم، تار و مار، شفته و مشوش، بهم ریخته، غالباً به چشمی اطلاق میشود که تارومار می‌بیند.

منابع

• فرهنگ شمس