آماجگه

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آماج/گهَ/

آیم مرکب

آماج‌گه

1. (شاعرانه): آماجگاه.

   تُرکی که شکار لَنگ اویم/ آماج گه خدنگ اویم «نظامی‌گنجوی»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن