آمای

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آمای/

اسم

آمای

1. بن مضارع آمادن یا آمودن. آما.

   آمای ممکن است در زبان معیار باستان به دو قسمت آ - مای قابل تجزیه باشد؛ که با آما در معنا مترادف بوده است.

کهن واژه

1. بخش دوم آمای یعنی مای صراحتاّ کنایه از قوم ماد بوده است.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ شمس