آمیزه

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آمیزهِ/

اسم

آمیزه

1. آنچه از اختلاط دو یا چند چیز بدست می‌آید. آمیخته، مخلوط.
2. کسی که ریش جوگندمی دارد. آمیژه هم گویند.

کهن واژه

1. آمیزه ممکن است در زبان معیار باستان به صورت آ - میزه قابل تجزیه باشد؛ که میز یا کرسی متعلق به فردی از نژاد یا قوم عاد باید مدّنظر باشد.

---

برگردان‌ها

ترجمه
انگلیسی: mixture mix melange		blend admixture admixtion

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین/ فرهنگ شمس