آکن

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آکن/

اسم

آکن

1. بُن مضارعِ آکندن.

   آکن ممکن است در زبان معیار باستان به دو بخش آ - کَن قابل تجزیه باشد؛ که مفهوم کلی از آن شهر یا دهکده سفیدپوستان شاید آریائیان بوده است. آکند.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ شمس