آکنده‌یال

فارسی

گونه‌های دیگر نوشتاری

• آگنده‌یال

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آکَنده/یال/

صفت

آکنده‌یال

1. (قدیم): دارای گردنی فربه یا پُر مو.

   شَوَم زین هژیران آکنده یال/ یکی را کنم شاه کابل به فال «اسدی‌طوسی»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن