آگن
فارسی ویرایش
ریشه لغت ویرایش
- زبان معیار باستان
آوایش ویرایش
- /آ/گَن/
اسم مرکب ویرایش
آگن
- (قدیم): بن مضارعِ آگندن، نیز آگندن.
کهن واژه ویرایش
- آگن ممکن است در زبان معیار باستان به دو بخش آ - گَن قابل تجزیه باشد؛ که مفهوم کلی از اصطلاح فوق فردی از تبار سفیدپوست شاید آریایی گند صفت بوده است.[۱]
پانویس ویرایش
منابع ویرایش
- فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ شمس