آگنده‌گوش

فارسی

گونه‌های دیگر نوشتاری

• آکنده‌گوش

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آگَندِه/گوش/

صفت

آگنده‌گوش

1. اندرز ناپذیر. بی‌اعتنا به سخنان و اندرزهای دیگران.

   پریشیده عقل و پراگنده هوش/ ز قول نصیحت‌گر آگنده گوش «سعدی»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین