آگه‌مند

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آگَه/مَند/

صفت

آگه‌مند

1. (قدیم): آگاه، هوشیار، آگاه‌مند.

   نه بتْوان گفت نه خامش توان بود/ نه آگه‌مند، نه بیهش توان بود. «عطار‌نیشابوری»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن