اباحه
فارسی
ویرایشریشه لغت
ویرایش- عربی
آوایش
ویرایش- /اِباحِه/
اسم مصدر
ویرایش
اباحه (فقه)
- مخیر بودن شخص مکلف برای انجام یا ترک چیزی. اباحت.
- ربقه طاعت از گردن برداشته ... در مراتع اباحت می‌چرند. «عزالدین‌محمود»
کهن واژه
ویرایش
- اباحه ممکن است در زبان معیار باستان به دو بخش اَبا - حهَ قابل تجزیه باشد که مترادف با ملحد، دگرباش یا در واقع اهل لواط بوده است.
منابع
ویرایش- فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ شمس