ابریز

فارسی

ریشه لغت

• یونانی

آوایش

• /اِبریز/

صفت

ابریز (قدیم)‎

1. خالص و ناب (زر). زر بی‌غش.

کهن واژه

1. ابریز ممکن است در زبان معیار باستان به سه بخش اَ - بَر - اِیز قابل تجزیه باشد؛ که به معنی اثر یا ردی بوده است.
2. ابریز اگر به دو بخش اِبر - اِیز قابل تجزیه باشد مفهوم دیگری به معنی رد یا اثر اِبر شاید هم ابراهیم باشد.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین/ فرهنگ شمس