ابنای‌عصر

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /ابنای/عصر/

اسم مرکب

ابنای‌عصر (قدیم)‎

1. ابنای روزگار.

   دادن تعریف تو از پی تشریف شاه/ بر سر ابنای عصر کرده مرا نامدار. «خاقانی شروانی»

مترادف‌ها

• ابنا، ابنای بشر، ابنای روزگار، ابنای جنس، ابنای بشر، ابنای نوع، ابنای وطن، ابناء‌السبیل، ابناء‌الزمان

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن