ابناء‌السبیل

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /اَبناء/سَبیل/

اسم مرکب

ابناء‌السبیل (قدیم)‎ (مجاز)‎

1. در راه ماندگان، ابن‌السبیل یا ابن‌سبیل.

   اوّل آغازی نهاد از جبرئیل/ صَدٔقه می‌جست او چو ابناء‌السبیا. «عطار نیشابوری»

مترادف‌ها

• ابنا، ابنای بشر، ابنای روزگار، ابنای جنس، ابنای عصر، ابنای نوع، ابنای وطن، ابناء‌الزمان

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن