اتاق‌نشیمن

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /اُتاق/نِشیمَن/

اسم مرکب

اتاق‌‌نشیمن

1. اتاقی که افراد خانواده در آن می‌نشینند.

   زن حاجی و مروارید ... حایل بین اتاق پذیرایی و اتاق نشیمن نشسته بودند. «پارسی‌پور»

مترادف‌ها

• اتاق، اتاقک، اتاق تجارت، اتاق بهبودی، اتاق پایاپای، اتاق بازرگانی، اتاق پرو، اتاق تعاون، اتاق فرمان، اتاق عمل، اتاق گچ، اتاق درد، اتاق انتظار

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن