اتفاق‌داشتن

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /اِتِّفاق/داشتَن/

مصدر فعل لازم

اتفاق‌داشتن

1. با هم توافق و وحدت نظر داشتن.

   مردم با شیخ عبدالله کلیتاً اتفاق دارند.

مترادف‌ها

• اتفاقی، اتفاقا، اتفاق آرا، اتفاق افتادن، اتفاق نظر، اتفاق کردن

منابع

• فرهنگ بزرگ‌ سخن