اتو‌کشی

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /اُتو/کِشی/

حاصل مصدر

اتوکشی

1. عمل اتو‌کش؛ اتو کشیدن بر پارچه، لباس، و مانند آنها.
2. جاییکه در آن بر پارچه، لباس، و مانند آنها اتو می‌کشند.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن