اتو‌کشیدن

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /اُتو/کِشیدَن/

مصدر فعل متعدی

اتو‌کشیدن

1. اتو کردن، چین و چروک‌ پارچه، لباس، و مانند آنها را بوسیله اتو صاف کردن.

   با نظم و ظرافت خاصی لباس هایش را اتو می‌کشید.

مترادف‌ها

• اتو، اتو بخار، اتو زدن، اتو کردن، اتو داشتن، اتو گرفتن، اتو استاپ

منابع

• فرهنگ بزرگ‌ سخن