اثنیه

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /اَثنیه/

اسم

اثنیه (قدیم)‎

1. دعاها و ستایش‌ها، مدح‌ها. ثنا.

   از سر عقیدت صافی ... در دوستداری ... اثنیهٔ آفاق پیمای میراند. «خاقانی شروانی»

کهن واژه

1. اَثنیه ممکن است در زبان معیار باستان بصورت اَثْنَ - ئیه قابل تجزیه و ترجمه باشد. اَثنَ در زبان بهاری به معنی خمیازه کشیدن است که با «ئیه» به مفهوم ظاهر شدن خستگی و کوفتکی خواهد بود.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ شمس