اجازت‌دادن

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /اِجازَت/دادَن/

مصدر فعل متعدی

اجازت‌دادن (قدیم)‎

1. اجازه، اجازه دادن.

   نمی‌دهند اجازت مرا به سیرِ سفر/ نسیم باد مصلا و آب رکناد. «حافظ»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن